Özgür olmayan bir insan yaratıcı olabilir mi sizce? 

Ne istediğini veya istemediğini bilebilir mi?

İmkanlar bu kadar kısıtlıyken bir de sanki çok “imkanımız” var gibi düşünürken aslında yaşayamıyoruz. 

Engel, yasak, kısıtlama, korku, ceza… 

Elimizden yaşama imkanı alınıyor sanki. 

Bu bir isyan çağrısı değil… 

Ama bir yandan da isyan çağrısı evet…. 

Çünkü hiçbir şey normal değil ve her gün bağımlısı olduğumuz teknoloji bize bu süreci normalleştiriyor. Belki kolaylaştırıyor. 

Ama bu ne normal, ne kolay… 

Bu yüzden içte bir isyan duyulması gerekiyor. 

Olanlara, zamana ve maruz kalınanlara bir başkaldırı gerekiyor. 

Yoksa bu süreç bize kendimizi, yaşadığımızı ve yaşayacaklarımızı unutturacak. 

İzin vermeyin ve başkaldırının en azından bir farkındalık yaratacığını bilin. 

Başkaldırıya, hatırlamaya, anlamaya, normal kabul etmemeye, isyan etmeye, yeniden hatırlamaya, yaşamaya ve var olmaya ihtiyacımız var. 

İster inanın ister inanmayın ama gökyüzü bize bunu söylüyor.