Bugün biri benim yorumum üzerine “ufkumuzu nasıl geliştirebiliriz ya?!” gibi bir yorum yapmış. Ufkunuzu, yani bakış açınızı genişletecek ve geliştirecek o kadar fazla şey var ki yaşamda…

Bunun ilk kuralı değişim yapmaktan korkmamak olacaktır tabi. Programınızı değiştirebilirsiniz mesela. Nereden ne göreceğinizi bilemezsiniz.

Sonra bakış açınızı değiştirebilirsiniz. Değiştiremezseniz bir gün pandemi patlar ve ölümle yüzleşirsiniz. O zaman hayatın ne kadar kıymetli olduğunu anlarsınız.

Aç kalırsınız, oruç tutarsınız ve beklemeyi öğrenirsiniz. Ne olursa olsun işleriniz hallolur. Bu yüzden gerilmenize ve germenize gerek yoktur. Bir anlayış ve rahatlık sarar içinizi.

Sonra yasak gelir… O zaman korna sesinden bile rahatsız olmazsınız. Uzak- yakın mahalle ve esnafını tanırsınız, burada şu varmış dersiniz. Kaçmak istediğiniz yerde daha çok durasınız gelir. Empati yaparsınız.

Bazen en yakınızdaki kişi başka bir şeye inanıyor ve başka bir şey hissediyorken bile hiç yapamadığınız o empatiyi yaptığınız zaman aslında sizin de aynı dertten başka başka şekillerde muzdarip olduğunuzu fark edersiniz. Hiç böyle bakmamış, hiç böyle düşünmemişsinizdir…

İşte bunların hepsi ufku açar… Çünkü sığ değilsinizdir. Her şeyin bir anlamı olduğunu, çünkü hayatın bir anlamı olduğunu bilirsiniz. Onu aramak istediğiniz zaman da işte bunların hepsi sizi sabahki insandan daha iyimser bir insan yapar. Buna inanmak denir.